Week 8

Namaste!!!

Hier weer een bericht over hoe het mij vergaat in het nog steeds mooie Nepal. Deze week was een week van twee uitersten. Van me heel verdrietig en rot voelen naar een heel fantastische weekend waarin ik me ontzettend heb vermaakt.

Nadat ik mijn blog had gepost zondag moest ik weer naar het ziekenhuis. Eigenlijk deden mijn voeten alleen maar meer pijn na de behandelingen, dus ik zag er we een beetje tegen op. Met de fysio besproken wat ik wel en niet wilde ( en dat was dan weer in overleg met de fysio thuis) Na de behandeling weer naar huis en daar lekker een aflevering van de serie die ik in Kathmandu gekocht heb. Omdat alle vrijwilligers nu weg zijn voelde en was ik wel heel erg alleen. Dit vind ik normaal niet zo heel erg maar nu was ik toch wel heel eenzaam. Waardoor de heimwee weer boven kwam. Na weer een telefoontje naar huis ging het wel weer wat beter.

De kinderen hebben deze week belangrijke toetsen dat houd in dat ze elke dag een toets hebben van één van de lessen die ze volgen. Zelfs de jongste van 6 jaar heeft toetsen en moet uit zijn boeken leren. Clara van 8 jaar had een toets die ging over 70 pagina’s uit één boek. Ik was echt verbaast over het feit dat ze zo jong al echt moeten leren, dat hebben wij (gelukkig) niet op deze manier. De toetsen moeten ze behalen wanneer ze dat niet doen moeten ze de graad die ze doen volgend jaar over doen. Dus de druk is ook best wel hoog voor de kids. Ik had al voorgesteld dat de kinderen in plaats van classtime in de ochtend nog even konden leren. Dat was voor mij wel lekker omdat ik even niet hoefde te bedenken wat ik wilde gaan doen en voor hun omdat ze nog even konden leren.

Maandag moest ik ’s ochtends naar de dokter om weer naar mijn voet te laten kijken. Hij zei dat ik voorlopig alleen maar medicijnen hoe en rustig aan moest doen. Daar was ik wel blij mee want elke dag naar de fysio in Banepa was toch wel vermoeiend. Ik ben daarna lekker gaan lezen. Ik wilde graag weer een beetje tot mezelf komen deze week en dacht dat wat tijd voor mijzelf mij daarbij zou helpen. Ik had de kinderen belooft dat we de kerstboom (ja die hebben ze hier) gingen optuigen. Met de kids een doos vol kerstzooi en een kunstboom zijn we ’s avonds aan de slag gegaan. Ik had een kerstcd gekocht dus met kerstliedjes op de achtergrond hebben we de boom versiert. Sommige kids maakte nog wat kerstversiering. De boom is heel mooi en heel vol geworden. Na ongeveer een half uur lagen er al 20 zelfgemaakte cadeautjes onder de boom. De kinderen waren er maar druk mee. Na 2 uur waren het er 40. Ik heb toen gezegd dat het heel erg lief is dat ze zoveel cadeautjes maken maar dat ze even moesten wachten met meer cadeau’s maken. Dit begrepen ze wel.

Dinsdag heb ik een dagje rustig aan gedaan. Omdat ik in het weekend naar Chitwan nationaal park zou gaan (en daar schoenen aan moet) wilde ik echt nog even rust pakken voor mijn voeten die toch wel protesteren als ik teveel loop of te veel doe. Weer lekker gelezen en afleveringen gekeken van m’n serie. Ik begon ondertussen ook een beetje rustiger te worden. Ik maakte mij zo druk dat ik wel moet genieten nu ik hier ben en dat ik dat dan niet doe, dat ik mijzelf bijna begon te dwingen om te genieten (en dat werkt natuurlijk voor geen meter) Door mij er bij neer te leggen dat het nu eenmaal zo is en dat het ook weer anders zou worden. Ging het een stuk beter. ’S Middags nog even de laatste benodigdheden voor classtime gehaald. Na een gezellige classtime heb ik ook aan de kinderen verteld dat ik een beetje heimwee had en dat ik daarom deze week niet zo lekker in mijn vel zat. De kinderen reageerden super lief. Ze vertelde dat veel vrijwilligers wel heimwee hadden en dat ze helemaal niet aan me konden merken dat ik me rot voelde. Echt super lief. Dat deed me heel veel goed.
Woensdag heb ik mijn eerste kookles gehad van Abika. We zijn eerst samen de ingrediëten gaan halen van Momo’s. Momo’s zijn gestoomde (je kunt ze ook frituren) hapjes met een vulling van of kip, buffel of groente. Omdat ik liever geen vlees eet hier ( Het ligt vaak lang buiten op een tafel met allemaal vliegen er op… echt heel goor) en omdat de elektriciteit het niet deed kozen we er voor om alleen veg Momo’s te maken. Samen met Abika eerst 2 kilo ui, 50 gr knoflook, 3 kolen, 18 wortels en nog veel meer groente heel fijn gehakt en daarna deeg gemaakt. Momo’s worden op een speciale manier gemaakt (en iedereen heeft zijn eigen stijl) Zo ook ik, ik heb een aantal hele mooie creaties gemaakt. Maar oefening baart kunst ze werden steeds beter en zagen er (bijna) professioneel uit. Na het maken van een sausje waar natuurlijk ongeveer 20 pepers in gingen was het tijd voor de grote test wat vonden Heemal en de kinderen ervan?!?! Die vonden ze heerlijk!!!  pffffiew ik vond ze ook heel lekker maar ook heel pittig (zal de hoeveelheid pepers in Nederland bijstellen) Na mijn kookkunsten was het tijd voor een verassing voor de kinderen we gingen namelijk nieuwe schoenen voor school kopen. De kinderen hebben twee outfits voor school. Schooluniform en schooltrainingspak. Voor beide dragen ze verschillende schoenen. En voor de meeste kinderen waren deze schoenen wel aan vervanging toe. Vooral de witte trainingsschoenen waren bij sommige kinderen echt aan vervanging toe. Samen met Heemal en de kids eerst naar een winkeltje voor de trainingsschoenen en daarna naar de schoenmaker. Twee paar schoenen kopen voor tien kinderen (waarvan één paar op maat gemaakt) kost hier nog geen 70 euro (ik was ook best wel verbaast) maar goed alle kinderen blij en ik weer blij voor die lieve kids, die het zo verdienen!!! ’S Avonds na het eten hebben we samen de film “The Grinch” gekeken (ik kom al helemaal in de kerststemming) Een dagje lekker bezig zijn en leuke dingen doen is het beste medicijn en maakt dat ik oprecht geniet (zonder het te moeten) Na de film heb ik nog even mijn tas ingepakt voor Chitwan.

Donderdag ben ik na het ontbijt vertrokken naar Kathmandu. Daar heb ik eerst een verlenging van m’n visum geregeld (was nog best wel een gedoe) In Nederland kon ik alleen maar voor 90 dagen visum kopen maar ik ben hier 105 dagen. Dus voor de laatste dagen moest ik verlengen. Na 4 verschillende loketten te hebben bezocht en een tijd te hebben gewacht zat het stickertje en de stempel in mijn paspoort en kon ik naar Rajesh. Ik wilde hier op tijd zijn want daar zou de nieuwe vrijwilliger zijn die met mij mee terug zou gaan naar Panauti en ik was toch wel heeeuul nieuwschierig (ben ik anders nooit) Bij aankomst ik het huis was ze er niet maar na 10 minuten kwam Yvonne binnen gelopen. Een hele gezellige leuk meid waar ik het direct mee kon vinden! Wat een opluchting en nog leuker ze ging ook mee naar Chitwan nationaal park! Na een gezellige dag en hutspot (het was vrijwilligerskookavond) lekker een warme douche te hebben genomen op tijd gaan slapen want om 6.15 uur was onze taxi er om ons naar de bus te brengen.

Met de bus duurde het heen zo’n 5 ½ uur om van Kathmandu naar Chitwan te gaan. Eenmaal aangekomen in ons ressort (geloof me dat klinkt luxer dan het is) Wel uitgebeid westers gegeten (voor de afwisseling heel lekker, begin dromen te krijgen over biefstuk, kaasfondue en pizza. Na een rondleiding door het dorp zijn we naar het EBC Elephant Breading Center geweest. Hier word er gezorgd dat de olifant populatie intact blijft. Het was aan de ene kant heel erg gaaf maar aan de andere kant ook wel heel zielig. Behalve de kleintjes zaten alle olifanten vast met kettingen om hun poten. Ze konden maar weinig lopen. Dit werd gedaan voor de veiligheid van de mensen (het zijn wilde olifanten die later weer vrijgelaten worden) Zelf moesten we voor de volgende de dag een keuze maken of we een jeepsafari wilde doen of een olifantsafari. Hoe super gaaf de olifantsafari mij ook leek heb ik er voor gekozen om de jeepsafari te doen. Na het EBC zijn we een stuk langs de rivier gelopen waar we een krokodil in het waterzagen (nou ja we zagen zijn ogen en neus) Om vervolgens naar de zonsondergang te kijken, die echt schitterend was. ’S Avonds hadden de locals een dansvoorstelling met traditionele dans. Een zaal vol Chinese die overenthousiast waren maakte dat het een hele grappig gebeuren werd. Na ongeveer 45 minuten was het afgelopen en gingen we terug naar het ressort om te slapen.

De volgende ochtend na een ontbijtje met toast en gebakken ei (ik mis mijn dal bhat toch stiekem wel) begon de ochtend met een tocht in een soort kano, een uitgeholde boomstam kano met een Nepalees die als een gondelier de boot voortbeweegt. We zagen veel vogels en het was zo kalm en rustig om ons heen (op de andere boten vol toeristen na dan) Op een gegeven moment werden we afgezet en gingen we de jungle in om dieren te spotten. Ik had die ochtend voor het eerst in 3 ½ week weer schoenen aan (die na een half uurtje toch zeer begonnen te doen) Al snel zagen we herten en een paar verdwaalde kippen. Ook zagen we een verse pootafdruk van een tijger!!! Bij de rivier zagen we aan de andere oever een neushoorn lopen. Zo imposant hij was zo ver weg en ook snel weer weg was. Wij super enthousiast omdat we een neushoorn gezien hadden. Na ongeveer 1 ½ uur (mijn voeten deden inderdaad veel zeer) moesten we heel stil doen. zachtjes slopen we tot zo’n 6 meter van een neushoorn die lekker lag te eten en te chillen. Zoooooooo gaaf. De gids zei nog als hij gaat lopen “JUST RUN” maar gelukkig had de neushoorn geen zin om op te staan en konden wij na een paar foto’s te hebben gemaakt verder. Terug naar het ressort waar we een lunch kregen. Na de lunch gingen we op Jeepsafari. Al na 20 minuten zagen we dat de jeep voor ons was gestopt. Wij stopte ook en daar zagen we naast de auto (2 meter afstand) weer een neushoorn. Deze had alleen geen zin om op de foto te gaan en ging er dus snel vandoor. Vervolgens zagen we een hele groep apen die van boom naar boom sprongen en klommen echt heel gaaf om te zien hoe behendig die beesten zijn. Na nog wat zwijntjes en herten kwamen we aan bij het krokodil breading center. Hier worden krokodillen gefokt en worden na 4 jaar uitgezet in de natuur. Mooi om te zien dat ze zo bezig zijn om de natuur te beschermen. Daarna reden we met de jeep langs een grote meer en daar kon je zien dat het programma werkt daar heb ik denk ik wel 50 krokodillen gezien. Ook waren er herten, en zwijnen te zien. We zaten inmiddels al zo’n 4 uur in de jeep en het werd best wel koud. Na nog een groep herten was de jeep safari afgelopen. Na het eten Chinees buffet ( wat ironisch was omdat er ook een bus met Chinezen was aangekomen … ja ook hier bussen Chinezen ze gaan niet alleen de Keukenhof bezoeken) Na ’s avonds nog wat te kaarten met Yvonne en Valentijn zijn we daarna gaan slapen.

Vandaag zijn we terug naar Kathmandu gegaan met de bus. Dat duurde ongeveer 7 uur. 7 uur in een hobbelige bus die ongeveer 30 kilometer per uur rijd. En als je dan een bord ziet met 48 km to Kathmandu denk je dat je er bijna bent maar dan duurt het nog 3 uur. In de bus op de hobbelige weg heb ik deze blog zitten typen. Dat is ook best wel een uitdaging.

Ik kan dus wel stellen dat het een heftige week was die heel leuk is geëindigd. Ik voel me weer een stuk beter (ik voel me weer op m'n plaats) nu en kijk uit naar de komende 6 weken!!! Samen met Yvonne heb ik plannen gemaakt voor oud & nieuw. Dan gaan we samen naar Pokara en 1 januari gaan we paraglyden!!! Heel fijn om weer iemand te hebben om alles direct mee te delen. Deze week komt Carmen al het goed is langs in Panauti daar heb ik ook heel veel zin in.

Heel veel groetjes voor iedereen

Liefs,

Tesja