week 10

Namaste!!!


Hier weer een berichtje! Want het was me het weekje wel. De jongenskamer is weer in gebruik, kerstmis, dagje Kathmandu en lekkage. Maar laat is weer bij het begin beginnen.

di
Na het posten van mijn blog zijn we de volgende ochtend gaan kijken hoe de verf op de muur zat (zo spannend) in de jongenskamer zaten wat lekkage plekken en die waren helaas niet zo mooi geworden maar verder zag het er super mooi uit. Wij helemaal blij want de vloerbedekking kon dus gelegd worden. Maar eerst was het tijd voor classtime. We hebben kerstliedjes gezongen. We hebben geprobeerd om de kinderen Oh dennenboom te leren. Het stuk oh dennenboom gaat goed maar daarna wordt het moeilijker. Toch blijven de kinderen het proberen en gaat het steeds beter. Nadat de kinderen weer naar school waren hebben wij nog wat laatste boodschapjes voor in de kamer waaronder een grote kist voor spullen gedaan.
Toen we terug kwamen lag de vloerbedekking er in en wat was dat mooi!!! Echt heel erg gaaf wat een likje verf kan doen voor een kamer. Het ziet er weer fris uit en ruikt er weer een stuk beter. Samen met Abika hebben we de kamer ingericht zodat het klaar was voor de kinderen terug waren van school. Voor ze er waren de deur weer op slot gedaan en afwachten (vond het zelf ook spannend of zij het wel mooi vinden) Toen de kinderen thuis waren maar meteen de grote opening gedaan. Ook bij de jongens extreem home makeover taferelen. Ze stonden te springen, klappen, gillen en waren heel erg blij met hun nieuwe kamer. Ook de Justin Bieber poster viel in de smaak. Na de onthulling hebben de jongens lekker in hun kamer hun eigen spulletjes neergezet en kast in geruimd (dat ging een stuk sneller dan bij de meiden)
Gelukkig maar want wij hadden nog een kerstavond programma namelijk bij een vuurtje marshmallows roosteren. De kids kenden dit helemaal niet en zaten me maar raar aan te kijken toen ik boven het vuurtje met mijn marshmallow stond om voor te doen hoe je dat deed. Maar na te hebben geprobeerd gingen de marshmallows er snel doorheen sommige kids aten 10 marshmallows tussen twee koekjes (we zouden 10 minuten later gaan eten maar goed) Bij het vuur hebben we nog wat kerstliedjes gezongen tot vermaak van de mensen die er ook even bij stonden om te kijken wat we deden (in Nepal bestaat er geen privacy) De kids waren blij en wij ook en na een lekker bordje dal bhat zijn we weer gaan slapen.

De volgende ochtend was het kerstochtend geen sneeuw wel veel mist. Het is een hele rare gewaarwording omdat wij de enige zijn die het kerst vieren en beneden langs de weg alle dagelijkse bezigheden gewoon door gaan. Heemal zou het kerstontbijt maken maar dat werd een brunch. Gelukkig maar want toen Christina mijn haar aan het doen was zag ze een luis in mijn haar (NEEEEEEEEEEEE!!!!!) Ook ik was slachtoffer geworden van de luizen. Na een grondige wasbeurt (met luizenshampoo uit Nederland… ik was voorbereid) en grondig door twee meiden te zijn uitgeplozen konden we gaan ontbijten. Het was rijstpudding (zoet) met gebakken aardappeltjes (hartig) en Atjar (Heel erg pittig) niet echt een combinatie maar apart allemaal erg lekker. De kinderen konden het ondertussen niet meer houden en direct na het eten werden dan de cadeautjes erbij gepakt. We hadden allemaal cadeautjes gekocht die voor iedereen waren, dat was voor de kinderen een kleine teleurstelling. Uiteindelijk waren de autotjes (het goedkoopste cadeau van omgerekend 80 cent) het populairst die werden meteen verdeelt zodat iedereen zijn eigen auto had. Later waren de kids ook blij met de andere cadeaus (gelukkig) Na de cadeaus zijn wij boodschappen gaan doen voor het dinner hutspot. Met 2 kg buffelvlees een 6 kg hutspot zouden we de kerst wel doorkomen. Toen we terug waren hebben we met behulp van een filmpje aan de kinderen en anderen (de hele dag waren er ook mensen in huis) verteld. Daar wisten ze eigenlijk niets van kerst draait om de kerstman en cadeautjes hier. Zelf vond ik dit best raar omdat kerst voor mij gezellig samen zijn betekend daarom vond ik het belangrijk dat de kinderen ook dit verhaal kende. Ze waren erg onder de indruk en geïnteresseerd in het verhaal. Zo toch de kerstspirit er een beetje in proberen te krijgen. Tijdens het koken hebben we de tafel in de keuken gezet, de tafel gedekt en kaarsen die we hadden gekocht aangestoken. De kinderen vonden dit prachtig en hebben in de keuken aan tafel kerstliedjes gezongen en gewacht tot het eten klaar was. Omdat we al zoveel gegeten hadden (ook lunch was uitgebreid) werd er van de twee pannen hutspot maar 1 leeggegeten. Na het eten gingen we home alone kijken. Met een beker warme chocolade melk (als soort toetje) heerlijk naar de eerste film zitten kijken. De kids helemaal gefocust vonden het prachtig. ’S Avonds voelde het even als kerst. Wel fijn want ik ben een echt kerstmens en miste het kerstgevoel dit jaar toch wel heel erg.

Vrijdag was hier een doodgewone dag. Waarin Nederland iedereen nog een lekker ontbijtje heeft, naar de ikea of het bos gaat en nog een lekker diner heeft bestaat tweede kerstdag hier niet. Waar wij ’s avonds nog een grapje hadden gemaakt dat we morgenochtend de overgebleven hutpot voor ontbijt zouden krijgen, bleek dit nu dus het geval te zijn (iets met de goden verzoeken….) Dus ’s ochtends heerlijk aan de hutspot met buffel. Ik moet zeggen het was niet heel erg verkeerd maar terug in Nederland zal ik het gewoon liever ’s avonds eten. Omdat ik de luizen toch van iemand gekregen moest hebben de meiden gecontroleerd en jahoor …. Twee hadden er luizen. Dus als een echte luizenmoeder haren weer gewassen, gekamd, bedden goed in de was, kleding in de was, mutsen in de was en knuffels in een zak (Net als bij mijzelf (alleen heb ik geen knuffels). Omdat we tweede kerstdag toch niet helemaal aan ons voorbij wilde laten gaan hebben we tijdens classtime met de kinderen een kerststalletje gemaakt met kurken. De kinderen hebben heel ijverig Maria, Josef, het kindje jesus, de koningen, herders en vooral heel veel schapen zitten maken. Het resultaat een super leuk kerststalletje dat nu op de koelkast staat.

Zaterdag was onze vrije dag. We hadden besloten om naar Kathmandu te gaan. Yvonne wilde graag de Monkey tempel en Kathmandu durbarsquare zien. Ik had beide in mijn eerste week in Kathmandu gezien en vond het niet erg om er nog eens heen te gaan. Wij ’s ochtends vroeg met de bus naar Kathmandu, met gesmeerde boterhammetjes (bammetjes) met pindakaas net of we op schoolreisje gingen. Eenmaal bij Swayambhunath ookwel de monkeytempel aangekomen bleek het een goede dag te zijn. Er waren namelijk echt superveel apen (denk dat ik er meer dan 200 gezien heb. Ik zat even op de trap in m’n reisgids te lezen (als een echte toerist) toen er twee apen bij mij kwamen zitten. Toen ik een zakje koekjes uit mijn tas pakte zat er één aap bijna op schoot (met z’n voorpootjes op mijn benen) het eerste koekje dat het aapje kreeg zat die rustig naast mij op te eten. Het andere aapje nam iets meer afstand. Na één koekje had de eerste aap blijkbaar meer honger en hij pakte zo met verpakking en al het derde en laatste koekje uit mijn hand. Daar zat hij dan heel netjes uit de verpakking mijn koekje te eten. De verpakking werd heel Nepalees na consumeren op de grond gegooit (ik heb het even weggegooid) Echt heel gaaf om zo dicht bij apen te zijn (met in je achterhooft dat je niet gebeten moet worden, het blijven wilde beesten) Ook de stupa (waar we dus eigenlijk voor kwamen was weer heel mooi en indrukwekkend) het blijft bijzonder om daar rond te lopen. Je moet met de klok mee rond een stupa (eigenlijk alles) lopen. Beneden bij het klooster staat een grote vijver met een Buddahbeeld in het midden met een koperen pot. Wanneer je een muntje in de put gooit brengt dit geluk in je volgend leven. Yvonne en ik wilde wel een gokje wagen en ja hoor ik gooide een muntje in de pot (lucky me!!!) Na nog wat foto’s maken en rondkijken zijn we met een taxi naar durbar square gegaan. Daar hebben we eerst een restaurantje gezocht (en een apparaatje om momo’s te maken helaas niet gevonden) Daarna hebben we over Durbar square gelopen. Op een plein staan allemaal “kraampjes” die allemaal dezelfde souvenirs verkopen. Wanneer je in de buurt van iemand zijn kraampje komt is het meteen: “Miss, nice, take a look, look at this’ en ga zo maar door (na een paar minuten echt super irritant) Met de tuktuk zijn we van Durbar square nog even naar Thamel gegaan om daar nog wat meer souvenirs te kopen (heb ondertussen een koffer vol) Om vervolgens weer met de bus richting Panauti te gaan. Daar aangekomen eerst even in de kamer uitgerust (en ik mijn haren weer gewassen en gekamd) en na het eten weer een Home alone gekeken.

Vanmorgen was er een iets mindere verassing. Het hele huis was ondergelopen. ’S Avonds was zoals wel vaker het water op, iemand had de kraan in de keuken (waarvan de leidingen al lekte) open laten staan. Toen ’s nachts het water weer terug was is het hele huis (5 verdiepingen) ondergelopen. De jongenskamer die dus net netjes geverfd was helemaal onder de vochtplekken (nooooo….) Dus dweilen en Heemal was een loodgieter regelen. De muren zijn vooral nat het is hopen dat de verf er goed op zit en blijft zitten (netjes) Verder overdag een lekker rustig dagje gehad. Ik heb de balans van het geld dat ik heb ingezameld opgemaakt. Omdat ik nog wat donaties heb ontvangen is het bedrag naar 1700,- euro gegaan (super gaaf) Ondertussen heb ik 1227,- euro uitgegeven en heb ik dus nog zo’n 1228 euro over en daar heb ik al plannen voor. Die ik in het nieuwe jaar zal gaan bewerk stellige.

Op school heb ik ook afgesproken dat ik de volleybaltraining ga geven. Niet zolang als ik wilde want de kinderen waren even vergeten te zeggen dat ze vanaf 3 januari 2 weken vakantie hebben. Tijdens mijn laatste weekje in Panauti ga ik 4 dagen training geven en dan de 5e dag een toernooi organiseren tussen de klassen. Welke klassen het om gaat moet ik komende week (lees maandag of dinsdag) nog horen. Ook moet ik 20 volleyballen gaan regelen, want school heeft er maar 2. Dus tijdens de twee weken vakantie kunnen de kinderen alvast lekker gaan oefenen en mij helpen met voorbereiden van de trainingen.

Dat was hoe de week voor mij was. Heel gek zo’n halve kerst. Gelukkig veel lieve berichtjes uit Nederland gehad (dat doet mij echt elke keer heel erg goed) Komende dagen neemt Yvonne alweer afscheid van de kinderen en gaan we samen naar Pokhara om daar oud en nieuw te gaan vieren. Tegen de tijd dat jullie in Nederland vuurwerk afsteken, champagne drinken en je klaar maken om naar Mollers te gaan (voor de Leimuidenaren dan) maken yvon en ik ons klaar om van een berg te springen en te gaan paraglyden (dat zeg ik nu erg stoer maar intussen schijt ik zeven kleuren bagger) Het jaar met een hoogte punt (letterlijk) beginnen. Ik zal voorzichtig doen (ik hoop jullie ook) Heb echt super veel zin in ons uitstapje. Als ik dan terug kom naar Panauti zaterdag heb ik nog precies 3 weken in het weeshuis voor ik daar vertrek om dan 3 dagen later terug te vliegen. Het vooruitzich om weer terug te komen is fijn. Hoe zeer ik het hier ook naar mijn zin heb begin ik ook wel een beetje toe te leven naar mijn vertrouwde leventje en iedereen die daar bij hoort.

Alvast allemaal een hele fijne jaarwisseling en de beste wensen voor het nieuwe jaar!!!

Heel veel liefs,

Tesja