Week 2
Blijf op de hoogte en volg Tesja
30 Oktober 2014 | Nepal, Panauti
Namaste
Alweer bijna twee weken in Nepal onvoorspelbaar hoe snel de tijd hier gaat.
Vrijdag net nadat al mijn foto’s en blog waren geplaatst werden we door Rajesh geroepen. Zijn gezin en Rob waren aan het bidden voor het lichtjesfestival en ze wilden graag dat wij daar ook bij waren. Het is een heel kabaal met bellen die 5 minuten aan een stuk door worden geluid en een soort schelp waar op werd geblazen. Na het gebed werd er melkwater over ons heen gespetterd en kregen we een tikka. Het hele huis stond vol met kaarsjes om het geluk door het huis te leiden.
Zaterdag ben ik met de andere vrijwilligers naar Bhaktapur geweest. Omdat het broertjes en zusjes dag was reden er weinig bussen dus gingen we met de taxi. Bij een taxi moet je hier denken aan een Suzuki mateo sport ( lees klein koekblik) waar we met z’n 5 + chauffeur in moesten zitten. Maar goed we kwamen wel op de plaats van bestemming aan. Na een paar uur foto’s maken zijn we met de bus terug nar Kathmandu gegaan en hebben daar een andere stuppa bezocht. Deze wordt de monkeytempel genoemd omdat er zoveel apen zijn. We zijn terug naar het huis van Rajesh weer in een taxi gepropt. ’s Avonds kwamen de kinderen van een nabijgelegen weeshuis waar één vrijwilliger werkt voor ons optreden. Tijdens het lichtjesfestival komen kinderen zingen en dansen voor snoepjes en geld. Alle kinderen kunnen hier zo goed dansen.
Zondag zouden Sarah en ik om 9.00 uur naar het project gaan. Nu hadden we er al een beetje op gerekend dat als er 9.00 uur gezegd werd we rond 10.00 uur zouden vertrekken. Maar om ongeveer 11.00 uur kregen we te horen dat we niet naar het project konden dat was besproken the Children Care Club. Waarom het niet door ging weten we eigenlijk niet precies. Rajesh regelde voor ons een ander project. Wij vonden het prima om ergens anders heen te gaan. Dit project ligt ongeveer 30 km van Kathmandu (dat is zo’n 2,5 uur met de bus) Wij in de bus. We zaten gelukkig want er werden zo’n 100 man (als het niet meer was) in de bus gepropt en mensen zaten op het dak. Wij werden als een soort pakezels beladen met tassen van anderen. Ik zat aan het gangpad, nouja er stond een vrouw helemaal over mij heen dus ik zat bijna bij Sarah op schoot. Laten we zeggen het was een hele ervaring.
Eenmaal in het weeshuis aangekomen waren er een aantal zaken die een beetje raar waren en die niet zo goed voelde. Sarah en ik hadden alle twee helemaal geen fijn gevoel bij het project ( de kinderen waren heel lief een leuk, meer de begeleiding) We spraken af om het even aan te kijken en als we het niet naar ons zin hadden dan zouden we vragen of Rajesh ons kon over plaatsen. De volgende ochtend werd dit gevoel eigenlijk alleen maar sterker. Ik dacht als ik hier nog 14 weken moet blijven ga ik liever naar huis. Toen ik dat voor mijzelf duidelijk had heb ik besloten om Rajesh te bellen. Hij begreep ons volkomen en ging een nieuw project regelen. De begeleiding was om het zo maar te zeggen niet geheel tevreden met ons besluit en waren boos op ons, ze probeerde ons nog over te halen om te blijven maar ons besluit stond vast.
Hymal kwam ons ophalen. Hij is de eigenaar van een anders weeshuis in hetzelfde dorp. Nog niet helemaal van alles bekomen kregen we een rondleiding door zijn kleine weeshuis. Hij heeft 10 kinderen opgenomen in de “familie”waar hij met behulp van vrijwilligers voor zorgt. De kinderen zijn echt geweldig!!! De jongste is 8 en de oudste is 16 en ze zijn zo blij, gezellig en vooral heel beleeft. Ook is er nog een andere vrijwilliger uit Nederland Sigrid. De sfeer in het huis is heel gezellig. We staan hier gemiddeld om 6.00 uur in de morgen op (!!!!!!!!!!!!!!) Dan drinken we een kopje te en dan van 7.00 tot 8.00 gaan we spelletjes spelen. Nu ben ik niet echt een ochtendmens dus ik verlies alle spelletjes (wat de kinderen alleen maar leuk vinden) van 8.00 uur tot ongeveer 9.00 uur doen we ochtendgymnastiek. Na de ochtendgymnastiek krijgen we jawel om 9.00 uur dal bath rijst met linzen en pittige groente. Daar moeten mijn maag en ik nog even aan wennen, gelukkig begin ik er al meer aan te wennen. De kinderen gaan zich na het eten omkleden in hun schooluniform want om 10.00 uur begint hier de school. De eerste dag zijn Sarah en ik mee geweest. De school zijn hele kleine, koude, grauwe lokalen met schoolbanken. De leraren geven elk een ander vak. Wij zijn bij social studie geweest. Dat was wel leuk, al viel het ons we op dat de kinderen voornamelijk het boek moeten overschrijven. Vervolgens kreeg de klas een les Nepalees. Van deze les heb ik 3 woorden verstaan namelijk hoina (nee) en Kathmandu en Bakthapur. Na deze lessen zijn we weggegaan omdat alle kinderen meer geïnteresseerd waren in ons dan in de lessen. Het weeshuis heeft een sponsor uit de VS hij is op dit moment ook in het weeshuis. Omdat het bijna Halloween is heeft hij de kinderen uitgelegd wat Halloween betekend en gaan we dat met de kinderen vieren. De kinderen hebben zelf kostuums ontworpen en die zijn wij nu met behulp van de oudste van het weeshuis aan het maken. De kinderen zijn zo enthousiast en blij met alleen maar een lapje stof dat is zo bijzonder.
Wanneer de kinderen thuis komen van school krijgen ze eerst een snack (weer rijst) en daarna gaan ze hun huiswerk maken. Hierbij hoef ik eigenlijk niet te helpen dus doe ik mijn eigen Nepalese huiswerk. Daarna krijgen de kinderen een uur Engelse les van de vrijwilligers. Om ongeveer half 8 gaan we eten….. Dal bath. Wanneer het eten op is gaat iedereen naar bed ook wij dat is dus rond een uurtje of 8. Ik kan het zelf ook bijna niet geloven maar dan ben ik zo moe dat ik met een paar minuten slaap.
Op de school van de kinderen hebben ze gevraagd of Sarah en ik lessen willen geven over europa en de cultuur daar. Morgen gaan we een les geven over de tweedewereld oorlog. We kregen van de leraar een boek. In dit boek stond niet over Jodenvervolging, concentratiekampen, alleen maar over wanneer Hitler welk land aanviel. Dat gaat dus een interessant lesje worden voor de kinderen. Ook gaan we volgende week de leraren vertellen over het belang van een goed milieu. Hier in Nepal is het heel gewoon om al je afval op straat te gooien. Overal ligt plasticverpakkingen en andere zooi. Zo zonde want het is zo’n mooi land. Ook alle rivieren en beekjes liggen vol afval maar 100 meter verder staan ze daar hun kleding en zichzelf in de rivier te wassen. We gaan naast de leraren ook de kinderen lessen geven maar willen graag dat docenten kinderen gaan leren hun afval in de prullenbak te gooien.
Het douchen is wel een klein dingetje. Nepaleese mensen douchen zich over het algemeen 1x per week. Nu wil ik me heel graag aanpassen maar 1x per week dat is echt te weinig. Alleen overdag is er (als het goed is) warm water. Soms houd het water gewoon op, fijn als je dan net je haar hebt ingezeept. We hebben ons douche(ver)gebruik aangepast naar 3x in de week. En wanneer je dan douchet voel je je daarna weer zo fris!!! Ook het wassen van kleding neemt iets meer tijd in beslag dan even je was in de machine doen en daarna ophangen of in de droger doen. We hebben een klein kraantje op het dak en een teil. Deze vul je met koud water en in mijn geval veel wasmiddel. Ik heb Vanisch gevonden in de supermarkt (dat was het enige merk dat ik herkende) Ik vind het wassen niet echt verveeld omdat na het wassen mijn kleding weer een beetje ruiken naar thuis ipv Azië want alles ruikt hier snel naar alle etensgeuren en andere geuren. Bijna ieder huis heeft helemaal op het dak een waslijn waar je kleding met 2 uur droog is. Had ik al gezegd dat het hier overdag een graad of 25 is!!!
Ik kan wel stellen dat met een klein dipje van het andere weeshuis alles hier heel goed gaat. En er staan een hoop leuke activiteiten in het verschiet. Zo gaan we zaterdag naar Pathan. Volgend weekend gaan we met de vrijwilligers van de introductieweek 2 dagen raften. De week daarna gaan we met z’n 5e een villagetrek doen door de Himalaya. Maak je geen zorgen we gaan met een gids en zullen van dorp naar dorpje reizen om daar bij families te overnachten. En in december gaan we met z’n 5e naar het Chitwan nationaal park. Waar we op safari gaan. En gaan we Pokhara een stad in de westerse heuvels bezoeken waar een van de andere vrijwilligers verblijft. Kortom ik heb het er maar druk mee.
Kusjes en liefs
Alweer bijna twee weken in Nepal onvoorspelbaar hoe snel de tijd hier gaat.
Vrijdag net nadat al mijn foto’s en blog waren geplaatst werden we door Rajesh geroepen. Zijn gezin en Rob waren aan het bidden voor het lichtjesfestival en ze wilden graag dat wij daar ook bij waren. Het is een heel kabaal met bellen die 5 minuten aan een stuk door worden geluid en een soort schelp waar op werd geblazen. Na het gebed werd er melkwater over ons heen gespetterd en kregen we een tikka. Het hele huis stond vol met kaarsjes om het geluk door het huis te leiden.
Zaterdag ben ik met de andere vrijwilligers naar Bhaktapur geweest. Omdat het broertjes en zusjes dag was reden er weinig bussen dus gingen we met de taxi. Bij een taxi moet je hier denken aan een Suzuki mateo sport ( lees klein koekblik) waar we met z’n 5 + chauffeur in moesten zitten. Maar goed we kwamen wel op de plaats van bestemming aan. Na een paar uur foto’s maken zijn we met de bus terug nar Kathmandu gegaan en hebben daar een andere stuppa bezocht. Deze wordt de monkeytempel genoemd omdat er zoveel apen zijn. We zijn terug naar het huis van Rajesh weer in een taxi gepropt. ’s Avonds kwamen de kinderen van een nabijgelegen weeshuis waar één vrijwilliger werkt voor ons optreden. Tijdens het lichtjesfestival komen kinderen zingen en dansen voor snoepjes en geld. Alle kinderen kunnen hier zo goed dansen.
Zondag zouden Sarah en ik om 9.00 uur naar het project gaan. Nu hadden we er al een beetje op gerekend dat als er 9.00 uur gezegd werd we rond 10.00 uur zouden vertrekken. Maar om ongeveer 11.00 uur kregen we te horen dat we niet naar het project konden dat was besproken the Children Care Club. Waarom het niet door ging weten we eigenlijk niet precies. Rajesh regelde voor ons een ander project. Wij vonden het prima om ergens anders heen te gaan. Dit project ligt ongeveer 30 km van Kathmandu (dat is zo’n 2,5 uur met de bus) Wij in de bus. We zaten gelukkig want er werden zo’n 100 man (als het niet meer was) in de bus gepropt en mensen zaten op het dak. Wij werden als een soort pakezels beladen met tassen van anderen. Ik zat aan het gangpad, nouja er stond een vrouw helemaal over mij heen dus ik zat bijna bij Sarah op schoot. Laten we zeggen het was een hele ervaring.
Eenmaal in het weeshuis aangekomen waren er een aantal zaken die een beetje raar waren en die niet zo goed voelde. Sarah en ik hadden alle twee helemaal geen fijn gevoel bij het project ( de kinderen waren heel lief een leuk, meer de begeleiding) We spraken af om het even aan te kijken en als we het niet naar ons zin hadden dan zouden we vragen of Rajesh ons kon over plaatsen. De volgende ochtend werd dit gevoel eigenlijk alleen maar sterker. Ik dacht als ik hier nog 14 weken moet blijven ga ik liever naar huis. Toen ik dat voor mijzelf duidelijk had heb ik besloten om Rajesh te bellen. Hij begreep ons volkomen en ging een nieuw project regelen. De begeleiding was om het zo maar te zeggen niet geheel tevreden met ons besluit en waren boos op ons, ze probeerde ons nog over te halen om te blijven maar ons besluit stond vast.
Hymal kwam ons ophalen. Hij is de eigenaar van een anders weeshuis in hetzelfde dorp. Nog niet helemaal van alles bekomen kregen we een rondleiding door zijn kleine weeshuis. Hij heeft 10 kinderen opgenomen in de “familie”waar hij met behulp van vrijwilligers voor zorgt. De kinderen zijn echt geweldig!!! De jongste is 8 en de oudste is 16 en ze zijn zo blij, gezellig en vooral heel beleeft. Ook is er nog een andere vrijwilliger uit Nederland Sigrid. De sfeer in het huis is heel gezellig. We staan hier gemiddeld om 6.00 uur in de morgen op (!!!!!!!!!!!!!!) Dan drinken we een kopje te en dan van 7.00 tot 8.00 gaan we spelletjes spelen. Nu ben ik niet echt een ochtendmens dus ik verlies alle spelletjes (wat de kinderen alleen maar leuk vinden) van 8.00 uur tot ongeveer 9.00 uur doen we ochtendgymnastiek. Na de ochtendgymnastiek krijgen we jawel om 9.00 uur dal bath rijst met linzen en pittige groente. Daar moeten mijn maag en ik nog even aan wennen, gelukkig begin ik er al meer aan te wennen. De kinderen gaan zich na het eten omkleden in hun schooluniform want om 10.00 uur begint hier de school. De eerste dag zijn Sarah en ik mee geweest. De school zijn hele kleine, koude, grauwe lokalen met schoolbanken. De leraren geven elk een ander vak. Wij zijn bij social studie geweest. Dat was wel leuk, al viel het ons we op dat de kinderen voornamelijk het boek moeten overschrijven. Vervolgens kreeg de klas een les Nepalees. Van deze les heb ik 3 woorden verstaan namelijk hoina (nee) en Kathmandu en Bakthapur. Na deze lessen zijn we weggegaan omdat alle kinderen meer geïnteresseerd waren in ons dan in de lessen. Het weeshuis heeft een sponsor uit de VS hij is op dit moment ook in het weeshuis. Omdat het bijna Halloween is heeft hij de kinderen uitgelegd wat Halloween betekend en gaan we dat met de kinderen vieren. De kinderen hebben zelf kostuums ontworpen en die zijn wij nu met behulp van de oudste van het weeshuis aan het maken. De kinderen zijn zo enthousiast en blij met alleen maar een lapje stof dat is zo bijzonder.
Wanneer de kinderen thuis komen van school krijgen ze eerst een snack (weer rijst) en daarna gaan ze hun huiswerk maken. Hierbij hoef ik eigenlijk niet te helpen dus doe ik mijn eigen Nepalese huiswerk. Daarna krijgen de kinderen een uur Engelse les van de vrijwilligers. Om ongeveer half 8 gaan we eten….. Dal bath. Wanneer het eten op is gaat iedereen naar bed ook wij dat is dus rond een uurtje of 8. Ik kan het zelf ook bijna niet geloven maar dan ben ik zo moe dat ik met een paar minuten slaap.
Op de school van de kinderen hebben ze gevraagd of Sarah en ik lessen willen geven over europa en de cultuur daar. Morgen gaan we een les geven over de tweedewereld oorlog. We kregen van de leraar een boek. In dit boek stond niet over Jodenvervolging, concentratiekampen, alleen maar over wanneer Hitler welk land aanviel. Dat gaat dus een interessant lesje worden voor de kinderen. Ook gaan we volgende week de leraren vertellen over het belang van een goed milieu. Hier in Nepal is het heel gewoon om al je afval op straat te gooien. Overal ligt plasticverpakkingen en andere zooi. Zo zonde want het is zo’n mooi land. Ook alle rivieren en beekjes liggen vol afval maar 100 meter verder staan ze daar hun kleding en zichzelf in de rivier te wassen. We gaan naast de leraren ook de kinderen lessen geven maar willen graag dat docenten kinderen gaan leren hun afval in de prullenbak te gooien.
Het douchen is wel een klein dingetje. Nepaleese mensen douchen zich over het algemeen 1x per week. Nu wil ik me heel graag aanpassen maar 1x per week dat is echt te weinig. Alleen overdag is er (als het goed is) warm water. Soms houd het water gewoon op, fijn als je dan net je haar hebt ingezeept. We hebben ons douche(ver)gebruik aangepast naar 3x in de week. En wanneer je dan douchet voel je je daarna weer zo fris!!! Ook het wassen van kleding neemt iets meer tijd in beslag dan even je was in de machine doen en daarna ophangen of in de droger doen. We hebben een klein kraantje op het dak en een teil. Deze vul je met koud water en in mijn geval veel wasmiddel. Ik heb Vanisch gevonden in de supermarkt (dat was het enige merk dat ik herkende) Ik vind het wassen niet echt verveeld omdat na het wassen mijn kleding weer een beetje ruiken naar thuis ipv Azië want alles ruikt hier snel naar alle etensgeuren en andere geuren. Bijna ieder huis heeft helemaal op het dak een waslijn waar je kleding met 2 uur droog is. Had ik al gezegd dat het hier overdag een graad of 25 is!!!
Ik kan wel stellen dat met een klein dipje van het andere weeshuis alles hier heel goed gaat. En er staan een hoop leuke activiteiten in het verschiet. Zo gaan we zaterdag naar Pathan. Volgend weekend gaan we met de vrijwilligers van de introductieweek 2 dagen raften. De week daarna gaan we met z’n 5e een villagetrek doen door de Himalaya. Maak je geen zorgen we gaan met een gids en zullen van dorp naar dorpje reizen om daar bij families te overnachten. En in december gaan we met z’n 5e naar het Chitwan nationaal park. Waar we op safari gaan. En gaan we Pokhara een stad in de westerse heuvels bezoeken waar een van de andere vrijwilligers verblijft. Kortom ik heb het er maar druk mee.
Kusjes en liefs
-
30 Oktober 2014 - 11:45
Arianne :
GAAAAAF! Wat maak je een hoop mee! Zo onwijs leuk om je verslagen te lezen! Ik kijk alvast uit naar de volgende! Gelukkig heb je nu een fijn huis, waar je ook lekker in het Nederlands kan kletsen! Genietse maar flink verder! Heel dikke knuffel! -
30 Oktober 2014 - 13:28
Isabelle:
Hey Tes! Wat super leuk om dit alles te lezen. Vervelend van de tegenvaller maar ben blij dat je het nu weer goed heb! Super veel plezier in je nieuwe huis en met alle leuke activiteiten die nog gaan komen! Liefs
-
30 Oktober 2014 - 13:43
Liset:
Lieve Tesja, wat fijn weer om te lezen. Goed dat jullie niet hebben afgewacht en actie hebben ondernomen. Ik hoop dat de kinderen blij zijn met zulke top meiden. Geniet weer van je volgende week. Big hug en XXX je amaa. -
30 Oktober 2014 - 13:50
Frank:
Hoi Tesja, fijn om te horen dat je het (nu weer) zo vreselijk naar je zin hebt! Wat een leuke dingen maak je mee en ga je nog meemaken. Groetjes en liefs, Frank. -
30 Oktober 2014 - 13:55
Manouk:
Wat heerlijk om te lezen dat die twee weken al twee maanden lijken; zoveel nieuwe mensen, ervaringen, bezienswaardigheden en natuurlijk alweer 100 plannen!! Ik geloof dat ik stiekem al jaloers ben :-) En minder douchen (integreer het in je milieulessen :-)) went (helaas) vanzelf, haha! Succes en vergeet niet te genieten van iedere minuut die je daar bent! XxX -
30 Oktober 2014 - 14:53
Marti:
Hoi Tesja, Goed te horen dat het nu weer allemaal in orde is en dat je zo geniet van alles! Het is heerlijk om zo'n lang verhaal te lezen! Ook hier genieten we mee met jou. Succes met de kinderen en veel plezier met de uitstapjes die nog op stapel staan. Leuk dat je nu ook nog een Nederlandse om je heen hebt! Zie uit naar je volgende blog.
Groetjes en liefs, Marti. -
30 Oktober 2014 - 17:37
Conny:
Hoi Tesja, nou, dat was een lekker lang verslag!! Zijn we helemaal op de hoogte van al jouw belevenissen. Leuk om te lezen en fijn dat alles goed gaat!
groetjes, je vader en Conny xxxx -
30 Oktober 2014 - 22:59
Jacques Van Hout:
Klinkt goed! Wel een heel andere wereld! Geniet er van! Groetjes -
31 Oktober 2014 - 20:51
Jan Hollem:
Hallo Tesja. Met veel belangstelling je verslag gelezen. Wij bewonderen je ondernemingslust. En kijken al weer uit naar je volgende verslag. We wensen je toe dat goed met je blijft gaan. Groetjes, Janny en Jan. -
09 November 2014 - 15:41
Anja Van Steenbrugge:
Fijn alles goed geregeld word en je beslissing zelf ook goed neemt wat je niet wilt en wat je wel wilt. Goed gedaan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
