Week 4

Namaste

Hoe is het met jullie allemaal??? Met mij gaat het goed (last van reizigersongemakjes … Lees ben aan de reeskak maar dat hoort er een beetje bij) Heb het nog steeds super naar mijn zin hier in het geweldige Nepal. Ben nu (op 1 dag na) een maand in Nepal echt ongelofelijk dat de tijd zo snel gaat. Bij deze weer een verslag van wat ik deze week allemaal heb uitgespookt en wat ik ga doen.

Ik wilde mijn blog al wat eerder posten alleen er was een powerlockdown zoals ze het hier noemen. Er is gewoon geen elektriciteit en geen elektriciteit betekent geen internet. Soms is dat erg vervelend, omdat je bijvoorbeeld je blog wil posten maar meestal is het niet zo’n probleem.

Donderdag ben ik samen met Sara, Sigrid en met Christina, Rachel en een aantal van hun vriendinnen naar een stoepa geweest. Dit was de dag van het festival. Wij waren wel benieuwt waar het festival nou om ging (weten we nog steeds niet) en Heemal vond het wel fijn als wij mee gingen. ’S Ochtends om 8 uur zouden we vertrekken. Dat werd natuurlijk later (moet ik nog steeds aan wennen) we moesten op een aantal vriendinnetjes van de meiden. Het was zo’n 2,5 uur lopen naar de stoepa die ergens boven op een berg staat. En dat betekent dat je een heuuuuleboel trappen moet lopen en omhoog moet klimmen. Tussen alle Nepalese liepen wij daar met onze camera’s in de aanslag. Toen we eindelijk boven waren liepen de meiden een rondje (met de klok mee, anders is het niet respectvol) en wilden ze weer terug. Het was niet super bijzonder (ik heb inmiddels al wat stupa’s gezien, soms kom je zomaar een mini stupa tegen) maar we waren wel een beetje verwonderd over ons bliksem bezoek waar we zolang voor hadden gelopen. Op de terugweg hadden een aantal meiden zere voeten en blaren ze liepen dan ook op slippers met een soort sleehak (wij hadden ’s ochtends al tegen elkaar gezegd dat het knap was dat ze het op dat schoeisol gingen proberen). De terugweg hebben de meiden er wat langer over gedaan. Eenmaal terug in het huis heerlijk (koud) gedoucht en de tassen gepakt voor het raften!!! (eindelijk)

‘S ochtends zijn we met de bus naar Kathmandu gegaan. Samen met een andere vrijwilliger eerst even gegeten en daarna het toeristen gedeelte Thamel in. Daar heb ik een warme slaapzak gekocht en hebben we een cadeautje voor alle kinderen gekocht. We hebben mutsen met een dierenoren en ogen voor ze gekocht (er was er maar 1 in het huis en daar was soms gedoe over) Alle mutsen die ze hadden werden tevoorschijn getoverd. Na nog wat shoppen zijn we naar Rajesh gegaan om daar te slapen. Omdat er deze week zoveel vrijwilligers waren hebben we een nachtje in de studeerkamer geslapen op ECHTE matrassen heeeeeeeerlijk (nog steeds hard maar beter dan onze tuinkussens). S ochtends met de bus naar de rafting toe. Het is maar zo’n 100 km van Kathmandu vandaan maar omdat de weg (de snelweg de belangrijkste weg in Nepal) zo hobbelig is en je omhoog gaat rijd de bus maar zo’n 30 km per uur. Ook wordt er gestopt om te plassen en wat te eten. Om een uurtje op 10 stopt de bus voor een half uur dan is het dal bhat time en gaan alle Nepalesen ontbijten. Helemaal gaar na 5 uur in de bus te hebben gezeten eindelijk bij de rafting aan gekomen!!! Na een korte uitleg gingen wij met een paar Chinese vrouwen in een boot en konden we beginnen. Ik zat samen met de andere Nederlandse jongen voorin, daar komt dus het meeste water de boot binnen. Het water was echt super koud. Maar dat vergeet je snel als je tussen de bergen door gaat, zo’n mooie omgeving. Tussen de 4 verschillende boten ontstond een soort watergevecht. Er werd met peddels water over elkaar heen gegooid, boten botsten tegen elkaar aan en er werden mensen in het water getrokken (op de plaatsen waar dat kon) Een gids van een andere boot hakte met zijn peddel in mijn reddingsvest en toen lag ik dus in het super koude water (waar de waterslangetjes in voorbij drijven) Het is dan best wel koud om weer in de boot te zitten, dus flink aan t peddelen geslagen om het een beetje warm te krijgen. Na 20 km raften werd er gevraagd of we ook een heel moeilijk stuk wilde doen (waarom niet?!?!?) Dat was echt super gaaf iedereen zat op een hoopje in de boot na een hoge golf maar we hebben het volgens de gids wel heel goed gedaan om een uurtje of 3 kwamen we aan op de plek waar we gingen overnachten. Een rotsenstrandje aan de rivier. Daar stonden kleine tentjes waar we in zouden slapen. In de tentjes lagen yogamatjes om op te slapen …. ( de bedden in het weeshuis zijn zo slecht nog niet) omdat er niet echt een programma was besloten we na de lunch dat we de omgeving gingen verkennen.
We waren onder allemaal hangbruggen doorgevaren en wilden foto’s maken. super mooi uitzicht maar je hangt wel wiebelend 100 meter boven de rotsen en het kolkende water. Ook de borden die voor de brug hangen zijn niet echt geruststellend (zie foto) Het werd al snel donker dus we gingen terug naar t kamp, tijd voor een kampvuurtje (heb de Nepalesen een lesje fikkie stoken gegeven want daar snappen ze hier niets van). Na een heerlijke maaltijd maar vroeg naar “bed” om te proberen te slapen (is helaas niet gelukt) ’s ochtends een beetje bijgekomen met een heerlijk kopje thee en een ontbijt met pannenkoeken en toast. De tweede dag raften was qua raften wat minder uitdagend. Ook waren de gidsen die mee waren een beetje vervelend (de avond ervoor waren ze ook al vervelend aan het doen) maar heb me prima vermaakt. Bij het eindpunt aangekomen kregen we nog lunch en was het daarna tijd om weer in de bus terug te gaan. Het was een eindeloze rit van 6,5 uur terug. In de bus zit je niet echt comfortabel (ik ben te lang  vraag me af hoe Ray in deze bussen zou zitten/passen).

De volgende ochtend zijn we samen met de nieuwe vrijwilliger vanuit Kathmandu terug naar Panauti gegaan. Carmen kende ik al van een cursusdag voor vrijwilligerswerk in Nederland. Ze komt uit België en is 28 jaar oud. Ze blijft helaas maar 3 weken in het huis. Sara heeft ook besloten om eerder het huis te verlaten en zal ook over ongeveer 3 weken vertrekken. Ik weet nog niet of er dan een andere vrijwilliger komt of niet maar dat zie ik vanzelf wel. Heemal heeft verteld dat er veel vrijwilligers naar dit huis worden verwezen omdat het zo’n fijne plek is. Ik zou het wel fijn vinden als er iemand zou komen, Panauti is een mooi dorp maar wel een beetje saai, zou fijn zijn als iemand is om samen de tijd dat de kinderen op school mee te vullen. Ik heb heel veel plannen en ideeën die ik nog wil gaan doen, zo wil ik een vrijwilligersmap maken zodat nieuwe vrijwilligers weten wat de andere hebben gedaan en daarmee verder kunnen en zijn we van plan de slaapkamers te schilderen. Het is nu een beetje een saaie, vieze bedoening in de slaapkamers.

(terug naar wat ik heb gedaan) Om een uurtje of 3 (voor de kinderen terug kwamen van school )heb ik mijn eerste warme douche in 2,5 week gehad…… wat is dat lekker!!! Heb me nog nooit zo schoon gevoeld. Om een uurtje of 4 kwamen de kinderen thuis, ze waren super blij dat we er weer waren en kwamen ons knuffelen en vroegen van alles over het raften en of ik wel kon zwemmen. ‘S avonds tijdens het eten hebben Sara en ik de kinderen de mutsen gegeven. Ze waren allemaal door het dolle heen. Echt heel erg leuk om te zien hoe dankbaar ze zijn. Tijdens het eten vertelde ze dat ze ’s ochtends van 6.00 uur tot 7.00 uur (!!!!!!!!!!) meedoen met een karateklasje. Of ik mee wilde om te kijken. Dus de volgende ochtend ging om 5.30 uur de wekker om te kijken naar de les. Deze begon alleen in pas om 6.30 uur (begin er bijna aan te wennen) Tijdens de karate klas heb ik veel foto’s gemaakt van de kids. Ze genieten echt van alles wat ze doen en doen alles zo intens, daar kan ik nog veel van leren.

Woensdag ben ik met Heemal gaan zitten om te kijken waar behoefte aan is in het weeshuis. Heemal heeft veel plannen zo wil hij een huis bouwen op een stuk grond waar ze nu groente verbouwen zodat de kinderen meer ruimte hebben (vooral met het oog op de toekomst wanneer de kinderen ouder worden) Deze plannen zijn nog heel niet concreet dus daar kan ik niet zoveel in betekenen. Ik heb aangegeven dat graag voor de kinderen iets wil betekenen in het kader van onderwijs. Ik had al gezien dat de schooluniformen van de kinderen niet zo netjes meer waren (gaten, te klein, versleten en oud) Ook hun schoenen zijn te klein, hebben geen zool meer en zijn versleten. Wanneer kinderen er niet netjes uitzien worden ze door de leraren geslagen omdat je er netjes uit moet zien. De kinderen hebben ook allemaal versleten rugzakken ook die zou ik graag vervangen. Vanaf graad 1 (vanaf 6 jaar) hebben kinderen een zware boekentas bij zich en moeten ze veel huiswerk maken. Schriften en ander schoolgerij moet Heemal zelf verzorgen, ook hierin zou ik een bijdrage willen doen.
Ook was het me opgevallen dat de bedden van de kinderen (ze delen hier bedden) er (toaal) niet fris uitzagen en vies roken. Ze hebben dezelfde soort “matrassen” als wij hebben alleen dan doordrenkt met zweet en urine. De geur in de slaapkamers is dus niet zo fris. Het raam openzetten heeft geen zin. Ook de lakens mogen weleens vervangen worden, daar zou ik ook graag geld aan uitgeven. Ik heb met Heemal afgesproken dat dit de eerste dingen zijn die we deze week gaan regelen. Heemal erg enthousiast en wil alvast iedereen die een bijdragen heeft gedaan bedanken!!! Een ander project waar ik geld in wil steken is het milieuproject dat we gaan starten. Meer eerst de bovenstaande dingen maar eens gaan regelen.

Omdat vrijdag Christina 16 werd hebben feestje. Verjaardagen worden hier over het algemeen niet gevierd omdat mensen vaak niet weten wanneer ze geboren zijn. Maar van Christina weten we dat wel!!! We hebben gevraagd aan Heemal of we het ook op de Europese manier mogen vieren. Heemal vond dit een super leuk idee. Dus ik heb vlaggetjes zitten maken, heb ballonnen opgeblazen en heb de keuken versiert. In een stadje een stukje verderop hebben we een tiara gekocht. Heemal heeft een grote taart gekocht en de kinderen hebben tijdens classtime een cadeautje gemaakt voor Christina. In Nepal krijgt de jarige een tikka en wordt er voor deze persoon iets speciaal bereid, soms krijgen ze een klein geld bedrag. Wij gaan s avonds koken, we maken groentesoep, pizza en een Zweeds dessert. Ik ga de pizza maken. We hebben hier geen oven, alleen maar twee pitjes om op te koken (het was een uitdaging om 15 pizza’s te maken) dus in een restaurantje met wifi een recept opgezocht voor panpizza. Op de voet gevolgd door 10 kinderen en 2 volwassenen heb ik pizza gemaakt die zowaar helemaal in de smaak viel. Iedereen zat te smikkelen (alles onder de tomatensaus. Zelfs de kaas die ik ergens in een winkeltje gevonden had (gewoon in het vak) smaakte goed. De kinderen vinden het heel leuk dat we koken maar uiteindelijk vinden ze Dal Bhat het lekkerste eten. Na het eten hebben we een film gekeken. Wat ook weer een kleine uitdaging was omdat de stroom steeds uitviel. In het huis hebben ze een soort reserve stroom maar dat werkt niet meteen en niet altijd.

Samen het Heemal ben ik gister matrassen, kussens, dekens en lakens gaan kopen. Heemal had een autootje geregeld en met een chauffeur en Amrika (zijn doet het huishouden) zijn we naar Banepa gegaan. In een winkeltje hebben we alles gekocht. Wat best wel ongemakkelijk was omdat ze alles in het Nepalees bespraken en ik vooral mee was om te betalen. Eenmaal alles gekocht moesten we nog terug naar Paunati. (gelukkig) moesten de matrassen besteld worden, ze hadden er niet genoeg en de goede op voorraad. Samen met alle dekens en kussens is het kleine autootje gepropt terug naar huis. De weg is heel slecht er zitten allemaal kuilen en gaten in (genoeg airbags in de auto nu) . Maar alles is in het huis aangekomen. De kinderen weten nog niet dat ze nieuwe matrassen en dekens krijgen, ben heel benieuwt naar hun reactie. Heemal is zo dankbaar zij hebben gewoon het geld niet om dit soort aankopen voor de kinderen te doen. Dat maakt dat het extra goed voelt om dit te kunnen regelen.

Vrijdag heb ik nog even een wasje gedaan (echt een wasJE want ik draag mijn kleding hier een stuk langer dan thuis. In eerste instantie was ik dat niet echt van plan (ga ik echt niet doen) maar een broek draag ik al gauw een dag op 4 en T-shirts een dag of 3. En daarna heb ik mijn tas ingepakt voor de villagetrek en nog even snel gedoucht  (kijk ik echt naar uit). Vanochtend ben ik rond een uurtje of 8 naar Kathmandu vertrokken om daar de laatste aankopen te doen voor de villagetrek en om lekker rond te lopen in de straatjes en winkeltjes (misschien nog wat souvenirs kopen). Ben nu bij rajesh om daar te slapen en mn blog te posten voor we vertrekken voor de villagetrek. Ik ben heel benieuwt hoe het gaat worden en heb ook hier echt ontzettend veel zin in!!!  We gaan van zondag tot zaterdag de trek doen en komen dan zondag weer terug in Paunati.

Dat is mijn week weer zo’n beetje. Alles gaat hier wel z’n gangetje. Ik moet wel zeggen dat ik het heel fijn vind om even een weekje reiziger te zijn. Vind het vrijwilligerswerk super leuk maar ben ook benieuwt naar meer van Nepal.

Kusjes en liefs

Tesja ( Tara sister)